سلام آخر!

سلاام!‌‌ :)

یادمه اون اوایل که تازه شرو کرده بودم به المپیاد خوندن سال بالایی ها رو میدیدم با خودم میگفتم اینا چه خفنایین!‌ کم کم بزرگ شدم حالا من اون سال بالاییه بودم و طلا ها و مدالهای جهانی و معلما رو میدیدم تو ذهنم خیلی بزرگ و خفن بنظر میومدن! اما بالاخره ما هم کم کم رفتیم جای اونا (البته کامل جای اونا که نرفتیم خفونیتشون هنوز پابرجاست‌! :)))‌ )  و گذشت ... تهشم ما شدیم اون دانشجو هاییکه ۲ یا ۳ سال پیش میدیدیم!

 کلا میخوام بگم خیلی جالبه این روند دوری زندگی و المپیاد و این بحثا! :))

ملت بزرگ میشن و کم کم جای بزرگتراشونو میگیرن، شاگردای قدیم میشن معلمای جدید، بچه ها طلا میشن، طلا ها دانشجو میشن ... هعییی پیر شدیم! :( :)))

ولی یچیز خیلی بارزی که تو جو ما، ینی المپیاد کامپیوتر، همیشه وجود داشته ارتباط خوب بین بچه های قدیم و جدید بوده و واقعا باید به این موضوع افتحار کنیم و سعی کنیم نگهش داریم. همین شاززز وقتی اول بوجود اومد یه جایی بود بچه های المپیاد بتونن دور هم باشن طلا ها با بچه ها ارتباط داشته باشن و بتونن کمکشون کنن و کلا حیلی جو صمیمی ای باشه.

این موضوع یککم متاسفانه کمرنگ شده تو دوره های اخیر نسبت به قبل! :( (و البته قطعا ما هم مقصریم!)

ما که رفتنی شدیم! :'( کم و کسری های ما رو ببخشید! :))‌ امیدوارم بچه های جدیدی که میان با انرژی مضاعف اون شور و شوق قدیم شاززز و برگردونن و واقعا اون ارتباطه و اون خودمونی بودن جو شاززز رو برگردونن!  همین که بچه ها بتونن حرفاشونو راحت بزنن تو این محیط یه چیزیه که کم تر و کمتر شده و این بده! از نظر من علاوه بر اینکه مسابقات آمادگی مرحله ۱ و مرحله ۲ و مرحله ۳ و این جور چیزای گوگولی مگولی (!)‌برگزار میشه باید به این موضوع هم خیلی توجه بشه امسال! که ایشالا میشه!‌‌ :دی

ما رفتیم، اوناییکه اومدن ببینیم چه میکنن! درساتونو بخونید و خوش باشید و ازین حرفا! :دی

یه عذر خواهیم باید بکنیم بخاطر اینه این پست اینقد دیر شد! کلا هم مارو حلال کنید دیگه :))‌

موفق باشید و زندگی رو بترکونید!‌‌ 🤘