تا آخر IOI ۲۰۱۲

سلام سه‌باره!

خوب IOI 2012 هم به سلامتی تموم شد. من هم امروز تصمیم گرفتم باقی‌مونده‌ی خاطرات رو هم بنویسم. یه بخشی هم مربوط می‌شه به تجربیاتی که از آزمون کسب کردیم که اون‌ها رو سعی می‌کنم توی پست‌های بعدی لابه‌لای بحث‌های بعدی حتماً بگم. :)

تا آخر روز اول مسابقه رو تعریف کردم. بین روز اول و روز دوم مسابقه یک روز فاصله بود. برنامه‌ی این روز هم رفتن به Gardaland بود. Gardaland یک شهر بازی خیلی بزرگ هست با کلی وسیله‌ی جالب و هیجان انگیز که به نقل از ویکی‌پدیا سومین شهربازی معروف اروپاست! اولش فکر می‌کردیم که باید مواظب باشیم و زیاد به خودمون هیجان ندیم تا قبل روز دوم برامون مشکلی پیش نیاد. صبح اون روز به شدت هوا بارونی شد کلی توی ذوقمون خورد ولی خوش‌بختانه بارونی‌های پلاستیکی همه رو نجات دادن و بدون مشکل همه از همه‌ی وسایل استفاده کردن. من خودم که به شدت از این شهربازی لذت بردم و یکی از بهترین تجربه‌های شهربازی‌ای عمرم بوده! (^.^) ولی خوب باید بگم که ترسناک ترین تجربه از شهربازی تابه‌حال رو توی پارک ارم تهران داشتم، چون وسیله‌های Gardaland اونقدر امنیت داشتن و به آدم حس آرامش می‌دادن که اطمینان داشتم که از هر وسیله‌ای که سوار بشم زنده پیاده می‌شم. D:

فردای اون روز هم روز دوم IOI بود که سرنوشت مدال‌های همه‌مون می‌تونست از برنز تا طلا تعیین بشه. با این حال خیلی بی‌حال و بی‌خیال مثل روز اول رفتیم سر جلسه‌ی آزمون. از نکات بد سوال‌ها این بود که مسئولین برگذاری مسابقه سعی کرده بودن هر سوالی رو به لئوناردو داوینچی ربط بدن و باعث شده بود مسئله‌ها اکثرشون صورت سوال‌های خیلی نامربوط و مسخره‌ای داشته باشن. ولی ترجمه‌ی سوال‌ها خوب بود و باعث شد که مشکلی برامون پیش نیاد. من خودم سر آزمون ترجیح دادم صورت سوال فارسی رو بخونم و فقط با صورت سوال انگلیسی چکش کنم. به‌هرحال دیدم با خوندن صورت سوال فارسی آرامش بیشتری دارم. سوال‌های این روز تقریباً خیلی سخت بودن. آزمون از دو تا سوال سخت و یک سوال متوسط رو به بالا تشکیل شده بود. تقریباً از ابتدای آزمون می‌دونستم قراره کدوم سوال‌ها رو حل کنم و از هر کدوم چه‌قدر نمره بگیرم. تقریباً به مشکل خاصی بر نخوردم موقع آزمون، تا وقتی که دیدم ۱۵ دقیقه به آخر آزمون مونده و من نتونستم هنوز مشکل یکی از کد‌هام رو پیدا کنم. دیگه تصمیم گرفتم این یک بار رو تنبلی نکنم و تا دقیقه آخر با آرامش دنبال حل مشکل این کد بنده‌خدا باشم! ۱۲ دقیقه مونده بود به آخر مسابقه تا این که تونستم یک بخش از امتیاز سوال رو بگیرم. آخرش هم موفق شدم تو ۵ دقیقه آخر ۹ امتیاز دیگه هم از سوال بگیرم. ترسناک ترین بخش قضیه هم این بود که من تا ۵ دقیقه‌ی آخر مسابقه طلا نبودم. حتی بعد مسابقه هم خیالم راحت نبود. چون ممکن بود به دلیل تغییر‌های احتمالی رتبه‌ام دو سه تا جابجا بشه و طلا نشم! 

به‌هرحال مسابقه‌ی IOI‌ هم تموم شد و سعید مدال طلا گرفت، علیرضا و محمد‌رضا هم نقره گرفتن و من هم طلا. تجربه‌ی قشنگی بود. من هم تصمیم گرفتم اگه سال دیگه رفتم IOI یه مقدار سوغاتی ببرم با خودم از ایران و با بچه‌های کشور‌های دیگه بیشتر آشنا شم. توی مراسم افتتاحیه هم مسئول IOI می‌گفت که رمز این مسابقات رابطه‌هایی هست که بین بچه‌های کشور‌های مختلف ایجاد می‌شه و باعث می‌شه سود این مسابقات تو آینده هم به بچه‌ها برسه. این هم از این! چند تا هدف داشتم از نوشتن این سه تا پست. یکی این که خودم قدیما دوست داشتم و هنوز هم خیلی دوست دارم در مورد مسابقه‌های برنامه نویسی و اتفاقاتشون گزارش بخونم. یکی دیگه از دلیل‌ها هم این بود که دوست دارم باعث انگیزه بشه واسه بعضی‌ها و بعضی‌هایی که قراره بعداً تو این مسابقات شرکت کنن با روند مسابقه آشنا بشن. در ضمن! آقای شریفی هم عضو کمیته علمی IOI شدن امسال، تبریک می‌گم بهشون. همچنین ایران برای سال ۲۰۱۷ پیشنهاد میزبانی داده، هورا!

طلا‌های کشوری هم خیلی وقته که اعلام شدن. تبریک می‌گم بهشون. به زودی منتظر نویسنده‌های جدید شاززز باشید!